
***
Sevgini bəzəksiz istədik,
dünyanı tüfəngsiz…
Qara divarlar üstünə
qırmızı güllər çəkdik.
Yolçular bizə güldü,
bizə güldü yolçular.
Biz sadəcə baxdıq…
Yollar
şəhərin ətrafında düyünlənmişdi.
Biz şəhərdə qalıb çürüdük və oxuduq:
«Bizi buradan apara bilməyən qatar –
qatar deyil».
ORADA…
Orada
qapısı bulud, pas və gunəşlə döyülən
bir ev vardı.
Və adamları
arzuların yaşıl yamacına çatdıra bilən
ağ, vəhşi bir at…
Orada
dualarımı eşidən
bir Tanrı vardı.
Görəsən qayıtsam,
o evin bacasından hələ də tustü çıxırmı?
Göyüzü hələ də mavidirmi?!
Görəsən qayıtsam,
o hələ də oradamı?!
DÜNYA…
Göydələnlər
göyüzünə baxmağa
qoymadılar bizi,
partlamamış minalar
çöllükdə gəzməyə.
Dəniz də
diktatorların özəl hovuzuydu…
Bu dünya
dərdimizə yaramadı bizim,
röyalarımızda yaşadıq.
Farscadan tərcümə: Məsiağa Məhəmmədi
Şərh yaz