BİR PARÇA ULDUZ

Səssizliyi poza bilən bir səs axtardım
Yalnızlığı poza bilən bir dost aradım
Dünya
Səssiz idi
Kəndi qınında uyumuş.
Və çöllərin ortasında
Qəbir qazırdılar
Bir-birinə insanlar.

Ax, Tanrım,
Mənim kölgəm dağlara düşər
Dənizləri örtər,
Misralarım od parçası
Şeirlərimi Günəşə yazar
Və hər bitmiş şeirim
Dəmirçi kürəsindən isti
Qaraçı çörəyindən dadlı olardı
Tapardımsa
Tapardımsa axtardığım əlləri.
Dünya
Yaman səssiz,
İtkilər
İtkin qalır qaranlığında həyatın.
Və əllər
Boşuna gəzir
Boşluğunda havanın.
Kimsə yox
Kimsə yox
Səssizlik içində
Boğulur dünya səssiz və səssiz
Mən kimsəsizəm,
Dünya
Məndən kimsəsiz.

SƏHƏR SAAT BEŞDƏ

Mənim
Qollarımdakı dəmir qandaldan
Sənin
Uzuuun boynuna
Qızıl boyunbağ yapsaydılar nə olurdu?
Hər boyunbağ
Sevgi bağlılığından bir nişanədir.
Sənin, dodaqlarındakı acı gülüşdən
Mənim xəlvətimə şirin mahnı qoşsaydılar nə olurdu?
Hər mahnı
Gülüş sorağında
Döyülən qapıdır.
Olmadı, qaraşın!
Qollarımdakı buxovdan
Möhür yapacaqlar
Namaz qıldıracaqlar sənə
Qaranlıqlar qəbiləsində,
Acı gülüşlərindən
Qızıl güllə tutub,
Ürəyimə sxacaqlar
Edam dirəyində.
Uzun boyunlara
Qızıl boyunbağ,
İncə dodaqlara
Gülüşdən ilmək salmaq yasaq.
Yapılacaq nə qalmış, qaraşın?
Burası Günəşin ölüm yatağı
Mavi gözlü ulduzların gözü önündə…
Və kişilərin, edam meydanı
Qaraşın sevgilərin gözü önündə…
Qulac-qulac saçlarından
Öpmək,
Və əsrük balıq kimi
Gözlərinin dənizində itmək
Başa çatmış, qaraşın!

* * *
Yox!
Və neçə min yol yox.
Olumsuzdur səni sevmək.

Gözləri qapalı
Ölüm dirəyinə sarıqlanırkən
Sən
Ayaq barmaqlarımdan
Ürəyimə sıçrayan
Şirin və şor pıtraq gül açan
Sıcaq bir heca.

Və qardaşlarım
Və yoldaşlarım
Və bütün sevdiklərimin yerinə məni gözləyən
Metir yarımlıq gor!
Yox!
Səni sevmək
Səni sevməmək çox zor.