YARPIZ

Bizimki dünyanın
köhnə roman kitabı deyil ki
toz quramasında heydən gedə.
Bizimki əllərimizdə
qıpqırmızı tüfəng
Gözü ac!
İçi ölüm xorası!
Bizimki
dağ döşündə burnu pöhrəli
yarpız.

•
Xatırladığın hər şey
böylə qorxulu,
böylə mehriban
Ah! Qurbanı olduğum,
güllə əsir aramızdan
və dağ başında tər yuxudan durub
yersiz əsnəyir yarpız.


EV

Ah! Vətən hardan başlayır?
Döğulduğum torpaq bəlli deyil,
İlk öncə hardan tapdığım
məmləkət deyilən itik də öylə.
Belindən doğulduğum Tanrı bəlli.
Anlamazcasına boynuma aldığım yük
və bir də yol boyu peşmanlığım, dupduru!

Vətən hardan başlayır, hardan?
Hansı kişinin yurdu kor qalmasın deyə,
yandırıldı bu boz-boyat ocaq?
Və dilimizə bağlandı sərhədlərin ucu.
Harda bayraq boyunduruğuna bağlandı boynumuz?

Bir də yol boyu üzümə tüpürdü hamı
Şeytan belə.
•
Vətən hardan başlayır, hardan?
Mındar qapıların yolçusu imişik biz
və cındır özgə məmləkətlə həmyerli.
Ovcumuzda yandı su
onda ki dilimizdən qaçdı torpaq
və unuduldu yer adamı olduğumuz.
Acı badam olduğumuz.
Və yol boyu yorğuncasına yıxıldım torpağa
vətən dadı görmədim.
Vətən hardan başlayır, hardan?

ŞEYX ƏBÜLQASİM NƏBATİ

Soyuq bir yatağın
yad adamlarıdır sevgimiz.
Aradakı töhmət,
aradakı nifrət gərdəyindən keçən
qarayaxmalar…
•
Keçib bunlar,
acıqlana-acıqlana keçib
içimdən
və ceyran-cüyürlü qəzəlləri
qanına bələşdirib.
•
Ax, Şeyx Nəbati, ax!
Səri-kuyi-yarda
qanına bələnməyir indi aşiqlər.
Və sən nə qədər yazıqsan ki,
hələ başında qalıb bunlar.
Başında qalıb ol büti-pərivəş.
Səni heç bir yataqda
kiminsə qulağına pıçıldaya bilmirəm.
Yarımçılıq soyuyuram
və o
yad adam kimi arxasını çevirir üzümə.
Ax, Şeyx Əbülqasim Nəbati, ax!..


Qaynaq (ərəb əlifbasında): http://www.mayak2.blogfa.com/