Sən sərxoşü mən sərxoş, nərdə oluyor xanə?
Min kəz dedim ey dilbər, az nuuş elə peymanə!

Bu şəhrdə mən bir kəs, uslu1 görəməz oldum,
Hər kəs digərindən bərk, çılğındı və divaanə.

Gəl-gəl bu örənlikdə2, can ləzzətini görgil,
Can xoş ola bilməz ki, bisöhbəti-canaanə.

Hər kuuçədə bir çılğın, hər guuşədə bir sərxoş,
Əldə tutuyor saqi, bir sağəri-şahaanə.

Sən vəqfi-xərabat ol, dəxlin meyü xərcin mey,
Aağıllılara vermə, bundan biricik daanə.

Evdən dışarı vardım, bir sərxoşa tuuş oldum,
Gördüm də baxışlarda, yüz gülşənü kaşanə.

Sordum: “nərədənsin sən?”, rişxəndilə söyləndi:
“Yaarım ulu Türküstan, yaarım da ki, Fərqaanə”.

Sən gəl mənə yoldaaş ol, mən həm sənə, ey dilbər,
Söyləndi ki, mən bilməm, öz kimdi və biganə.

Şəms-ül həqi-Təbriz sən, gizlənmə bu millətdən,
Madaam ki, salmışsan, yüz fitnəvü fəttaanə.


Tərcümə etdi: GÜNTAY GƏNCALP

___________

1.Uslu - ağıllı
2.Örənlik – xərabəzar