QƏBRİSTAN

Qəbristan…
Tamaşalı sərgi
Kitab-kitab, dərgi-dərgi…
Cilidlər…
Bayatılı, ağılı
Oldu-öldü nağılı.


Ay Allah!
Görəsən, bu yazıqlar
Göydən düşən alma paylarını yedilər?..
Birini oxuyuram ötərgi:
Yaşar…
On səkkiz bahar…,
Daha heç bir zad oxunmur.
Nə yaman əldən düşüb bu qəbir daşı…
Görəsən, yağış döyüb?...
Ya anasının göz yaşı?...

QAR-YAĞIŞ

Qar-yağış inləyir: yağım qurtarım,
Baharlar tələsir, qışlar tələsir.
Sərdiyim qanadı yığım qurtarım,
Deyib… yel tək əsən quşlar tələsir.

Dalına od çatıb illərim mənim,
Gec açıb tez solub güllərim mənim,
Ah… qışa tələsir tellərim mənim,
Kipriklər tələsir, qaşlar tələsir.

Çinar oğrun-oğrun boyumu süzür,
Kəndir məndən sarı lap özün üzür,
Dözür… heç bilmirsən nə təhər dözür,
Başımı yarmağa daşlar tələsir.

GÖRDÜ BALTALARIN…

Gördü baltaların hücum çəkməsin,
Gizlənə bilmədi… Qaça bilmədi.
Torpaq eşitmədi gileylik səsin,
Ürəyin heç kimə aça bilmədi.

Ürəyin açmadı o heç bir kəsə,
Doğrandı…
töküldü…
adidən adi…
Ayağı altdakı torpaqdan… nəsə,
Diriykən bir addım dalı qoymadı.

Baxırsan ürəyi cadar-cadardı,
Əgər dilə gəlsə, quzu tək mələr.
Bilmirəm… nə sirdi…
hələ ki vardı,
Kəsilə-kəsilə qalıb meşələr.

DÜNƏN-BU GÜN

Dünən…

Ürəyimiz yaxın… əlimiz uzaq,
Birimiz Günəşdə, birimiz Ayda.
Gəl bu sərhədləri aradan pozaq,
Həsrətli həyatdan axı nə fayda?…

Bu gün…

İndisə əllərin əllərimdədir,
Ancaq uzaqlaşıb ürəklərimiz.
Deyirəm, ay gülüm! Faydası nədir,
Bir tavan altında yaşasaq da biz?...

BULUDAM…

Buludam... amma ağlağan deyiləm,
Ürəyim dolmasa, yağan deyiləm.
Bir halal nütfəm olmasa sözdən,
Bir qəzəl körpəsin doğan deyiləm.
Şeir! Alagöz maral! Sən arxayın ol,
Döşlərin dolmasa, sağan deyiləm.
Bir bulaq nəğmə, bir bulaq şeirəm,
Yəni ki, boş cığan-vığan deyiləm.
Qəlbimi xəşlədim yada, tanışa,
Neyləyim… çox da mal yığan deyiləm.
Mən Nəsimi babam deyən mərdəm,
Bu səfil dünyaya sığan deyiləm.
El yavanlıq gəzir… aman, Nadir,
Mən barı bir acı soğan deyiləm.