HÜSEYN MÜNZƏVİDƏN BİR QƏZƏL

“Müasir İran qəzəlinin atası” adlandırılan Hüseyn Münzəvi 1946-cı ildə Zəncanda döğulub. Tehran unuversitetinin ədəbiyyat və sosiologiya fakültələrində təhsil alıb. İlk şeir kitabı 1971-ci ildə işıq üzü görüb və böyük uğur qazanıb. Əsasən qəzəl yazsa da, sərbəst şeirdə də qələmini sınayıb. İran televiziyasında və bir sıra dərgilərdə çalışan Münzəvi ömrünün son illərini doğma şəhərində yaşayıb. 2004-cü ildə Tehran xəstəxanalarından birində dünyasını dəyişib və Zəncanda dəfn olunub. Çoxsaylı şeir kitabları çap etdirməklə yanaşı, Hüseyn Münzəvi dahi Şəhriyarın “Heydərbabaya salam” poemasını fars dilinə tərcümə edib. O həm də Şəhriyar yaradıcılığı barədə “İn torke-parsiquy” (“Farsca yazan bu türk”) adlı araşdırmanın müəllifidir. Əsərlərinin böyük əksəriyyəri farsca olsa da, Münzəvi ana dilində də şeirlər yazıb. Onun məşhur qəzəllərindən birinin tərcüməsini təqdim edirik.

Pıçıltıdan bezginik, səs-küydən də ki, qaçaq,
Nə taqət var susmağa, nə istərik danışaq.

Lap sərgərdan qalmışıq, axı üz tutaq hara?
Heyrətdən sarsılmışıq, bizi kimə tapşıraq?

Min “məgər”in təlaşı, min “amma”nın qorxusu,
Ya koruq, görməyirik, ya da ki, xəstəsayaq.

Bağın çiçəkli vaxtı yadımızdan çıxıbdır,
Bu gün barsız-bəhərsiz durmuşuq ki, quruyaq.

Heyif, hədər elədik o qiymətli gövhəri,
Kəsməyən bir qılıncıq, buluduq – yağmayacaq.

Biz özümüz bilmədik haçan durduq yuxudan,
Soruşdular: “Oyaqsız?” Dedik:”Oyağıq, oyaq”.

Sən kəsibsən yolumu, mən də sənin yolunu,
Hamımız divarıqsa, ümid yoxdur qurtulaq.


Farscadan tərcümə: Məsiağa Məhəmmədi





Davamı

Rəsul Rza. ANA QAZ

Qazın yeddi balası vardı.
Qonaq gəldi,
ev yiyəsi birini kəsdi.
Dedi: “Altısı qalır, bəsdi”.

Gecə bala qaz
boynunda qan-qırmızı lent,
girdi ana qazın yuxusuna.

Dəli bir külək əsdi,
bir bala düşdü su quyusuna.
Beşi qaldı.

Səhər ikisini
qonşu satın aldı.
Qonşunun arvadı dedi:
“İti bıçaq götür, a kişi!
Yazığı incitmə, çığırtma”.
Ocağı gur qaladı.
Günortaya hazır oldu çığırtma.

Ev sahibi bala qazın
birini də kəsdi.
Dedi: “İkisi qalır, bəsdi”.

İkidən birini tülkü apardı.
Qaldı biri.
Onu da it boğdu diri-diri...

Günlər keçdi,
hava dəyişdi.
Qaz yenə yumurtladı,
bir, iki, beş.
Ev sahibi gözlədi,
ana qaz kürt düşsün deyə.

Qaz bir gün sındırdı yumurtaları.
İçdi ağını da, sarısını da.
Yandırdı-yaxdı
ev sahibini də, qarısını da.

Dedilər: “Mərdimazar, yaramaz!
Nankor qaz, nanəcib qaz!”
Yaxşı ki, adam dili bilmirdi qaz,
yoxsa ki, soruşardı:
“Niyə nankor?
Yaramaz?”

Balaları yox olandan bəri
gecələr tez-tez
qaz yuxudan ayılırdı,
baxırdı o yan-bu yana.
Bəlkə balasından biri qalıb.
Bəlkə quyuya düşən diri qalıb?
Kim bilir, bəlkə “qa-qa” deyəndə,
qaz ağlayırdı gecələr.
Kim bilir, bəlkə
adam dili bilsəydi,
ömrü boyu
ağı deyərdi:
“Cücələr, ay cücələr,
Cücələr, ay cücələr!..”



Davamı

Güntay Gəncalp. İÇİNDƏYİK

Yollara yolçu olmuşuq, tam bir oluş içindəyik.
Sular kimi həp axaraq, biz duruluş içindəyik.

Köksümüzü doluşduran, sevginin atəşləridir,
Vurulmuşuq, vurulmuşuq, həp vuruluş içindəyik.

Divar-divar kəndimizi, xərab edib uçurmuşuq,
Zərrə-zərrə yepyenidən bir quruluş içindəyik.

Yandı könül, yandı könül, od tutub odlandı könül,
Atəş içində düz yola, biz qoyuluş içindəyik.

Uzayların boşluğuna, dirəndi fəryadlarımız,
İndi zaman gəlib çatıbdır duyuluş içindəyik.

31.12.09




Davamı

    Haqqımda

    My Photo
    Məsiağa Məhəmmədi
    Tam profilimə bax
    ۞ Yazılardan istifadə
    zamanı müəllif və qaynaq
    mütləq göstərilməlidir.

    Sayğac



    Page Ranking Tool

    Ədəbiyyat saytları

    Azərbaycan ədəbiyyatı

    İzləyicilər