(hekayə)

Şair, yazıçı və rəssam Qüdsi Qazinur 1946-cı ildə Ləngərudda anadan olub. 12 yaşından Tehranda yaşayıb. Orada İncəsənət Universitetinin rəssamlıq fakültəsini bitirib. Hələ tələbə ikən orta məktəbin ibtidai siniflərində dərs deyib, bu da onun yaradıclığında uşaq ədəbiyyatının əhəmiyyətli yer tutmasına təkan verib. İndiyədək çoxsaylı kitabları işıq üzü görüb.

Heç nə əvvəlki kimi deyil. Ağ divarlar bozarıb. Otağın parket döşəməsində ayaqlarımın izi qalır – uzun zaman ərzində hər yanı yumşaq toz bürüyüb.
Görəsən, bu ev həmənki evdir?
İri qara tarakan asta-asta mənə tərəf gəlir,ayağıma yaxınlaşanda sürətlə qaçıb yox olur. Gözümün qabağında olsa da, hansı deşiyə girdiyini anlamıram. Barmağımı divara çəkirəm. Qısa bir xətt qalır. Baxışım divarın üzərində sürüşür.
Güzgü! Nənəmin qədimi güzgüsü! Bu güzgünü necə də sevirdim. Qarşısında nənəmin cavanlığını görürdüm.
Ovcumu güzgünün üstünə çəkirəm. Qısa və enli zolaqdan mən və güzgü bir-birimizə zillənirik.

Baxışımı güzgüdən qaçırıram. Pəncərə! Həyətə açılan pəncərə. Önündə dayanıram. Əlimi şüşəyə çəkirəm. Yumşaq toz kənara çəkilir, amma pəncərə kor olub. Toz hər iki tərəfdən onu tutub. Onu açmağa çalışıram, bacarmıram. Bu qədər illərdən sonra açılmaq ona asan deyil.
Albom hələ də pəncərənin qırağındadır. Barmağımı üstünə çəkirəm. Yaşıl bir xətt görünür. Həyəcanlanıram! Onu aça bilərəm. Yox! Açmıram. Hələ sağ olanlar şəkillərdəki kimi deyillər!
Həyətə düşürəm. Həyət başqa yerlərdən daha tərkedilmiş görünür – uzun otları və daş döşəmələr arasından öz-özünə bitmiş ağ gülləri ilə!
Akasiya ağacı quruyub, amma otlar hələ yaşıldır!
Həyətin ortasındakı çala dünən gecəki yağışdan dolub. İki balaca sərçə çaladan su içir. Balaca ağ kəpənək həyətdə dövrə vurub yabanı gülün üzərinə qonur. Qonşunun eyvanının məhəccərinə qırmızı palaz atılıb. Necə də Fatmanın palazına oxşamır!
Bir pişik hasarın üstü ilə yeriyir. Dayanıb mənə baxır, sonra təzədən yoluna davam edir. Düşünürəm ki, qonşunun divarına tərəf dönəcək. Dönür.
Düşünürəm ki, qonşunun həyətinə uçacaq. Uçur.
Qonşunun mətbəxindən xoş iy gəlir.
Üşüyürəm. Çox üşüyürəm. Otağa qayıdıram. Güzgünün qarşısında dayanıram. Qısa və enli zolaqdan mən və güzgü bir-birimizə zillənirik.


Farscadan tərcümə: Məsiağa Məhəmmədi