|
(hekayə)Ermənilərin kəndə atdığı ilk mərmi Əhmədin tövləsinin bir tərəfini, onun yanındakı toyuq hinini uçurtdu. Ətrafa səpələnən qəlpələr tut ağacının altında kölgələnən ulağı yaraladı, taxtapuşda şaqqıldadı, pəncərələrin şüşələrini ciliklədi...
İkinci, üçüncü mərmi kəndin ayağında partladı. Bircə anda aləm bir-birinə dəydi. Arvad-uşağın çığırtısından, mal-qaranın böyürtüsündən, itlərin hürüşündən, toyuq-cücənin qaqqıltısından qulaq tutulurdu...
Əhməd tələm-tələsik əynini geyindi. Qızının qolundan yapışdı. Qorxudan özlərini itirərək karıxıb qalmış arvadını, oğlunu tələsdirdi:
- Qaçın minin maşına!..
Qəlpələrin dəlik-deşik etdiyi uzunqulaq tut ağacının altında əzabla qıvrılırdı. Dəhşətdən gözləri hədəqəsindən çıxmışdı.
Maşının mühərrikini işə salanda qonşusu Arif çəpərin o tərəfindən harayladı:
- Ayə, Əhməd, bizim uşaqları qoyub getmə!..
- Tez tərpənin, küçədə gözləyirəm!.. - Qonşusunu arxayın salan Əhməd nə baş verdiyini dəqiqləşdirməyə çalışdı. - Nədi, Arif, yenə nə vurhavurdu? Yoxsa ermənilər müdafiəmizi yarıblar?..
- Hə, - Arif təsdiqlədi. - Atan rus tanklarıdı...
Neçə gündü kəndin yuxarı başında, çöldə erməni-rus birləşmələri ilə bizimkilər arasında qanlı döyüşlər gedirdi. Səhər xəbər gətirmişdilər ki, düşmən tərəf yeni qüvvələr hesabına daha da güclənib, bizə dov gəlməkdədi. Kənd camaatı səksəkə içindəydi...
Əhmədin arvadı bəd xəbəri eşidən kimi öz aləmində çəkidə yüngül, qiymətdə ağır, dəyərli ev əşyalarının hamısını maşına yüklətmişdi. Bir çöpünü də yerdə qalmağa qoymazdı, lakin insafı yol vermirdi. Axı böyür-başdakı qonum-qonşunun arvad-uşağı da gözünü ərinin “Qaz-53”-nə dikmişdi...
Əhməd darvazanı taybatay açıb maşını genişliyə sürdü ki, qonşu-qonum gəlib minsin. Arvadların hərəsinin qoltuğunda neçə bağlaması vardı. Heç kimi qınamaq olmazdı. İllər boyu əzab-əziyyətlə qazandığını bir göz qırpımında atıb getmək asan məsələ deyildi...
Arvad-uşaq dişi-dırnağı ilə cırmaqlaya-cırmaqlaya maşının üstünə dırmaşırdı. Başqa vaxt yəqin ki, Əhməd onların nazı ilə oynamalı olardı...
Maşının banında zığıldaşan uşaqlarını sakitləşdirən arvadlar başqalarını nə¬zərə almadan Əhmədi tələsdirirdilər.
- Nooldu, qardaş, maşını sürsənə!..
Əhməd onları yaxşı başa düşürdü. Amma bu dar ayaqda ona ümidi, pənahı kimi baxan həmkəndlilərindən kimsəni düşmənin cəngində qoyub gedə bilməzdi.
Nəhayət, hamı yerbəyer oldu. Əhməd sükan arxasına keçməzdən əvvəl geri qanrıldı. Qapısını belə örtmədiyi ev-eşiyinə, həyət-bacasına uzun-uzadı nəzər saldı. Ancaq dolan gözlərini kabinada onunla yanaşı oturmuş arvad-uşağından gizlətdi...
Maşını təzəcə yerindən dəbərtmişdi ki, nəsə xatırlayan qızı birdəncə qolundan yapışıb bərk-bərk silkələdi:
- Saxla, ata, saxla!..
Əhməd tez əyləci basıb soruşdu:
- Nə olub, qızım?..
Qızcığaz heç nə demədən qapını açıb özünü yerə atdı. Bir göz qırpımında qaçıb evə girdi. Hamı özünü itirmişdi.
- A kişi, niyə gözünü döyürsən?.. - Arvadı Əhmədin böyrünü dürtmələdi. - Düş aşağı, gör uşaq hara getdi də!..
Əhməd maşından düşüb uşağın dalınca götürüldü...
Hamı qorxu və həyəcanla gözləyirdi. Atışma səsi isə yaxınlaşmaqdaydı.
Bir azdan Əhməd qaça-qaça geri qayıtdı. Qızı da qucağında idi.
Maşın təzədən yerindən tərpənəndə anası ağzının odunu qızının üstünə tökdü:
- Az, bu nə oyundu çıxardırsan, ay canı yanmış?..
Yerində rahatlanan qızcığaz handan-hana özünü doğrultmaq üçün evdən götürdüyü çantasını, kitab-dəftərini göstərib:
- Axı, mən sabah məktəbə kitab-dəftərsiz necə gedəcəkdim, ana?.. - dedi.
Qızının haqlı olduğunu görən anasının istər-istəməz dodağı qaçdı. Demə, ən qiymətli şeyi götürmək yaddan çıxıbmış...
salamlar ve saigilar
Mene bas vorob onurlandirdiz.sizin xos sozlerize layig olmaya calisacagam.
esen galin
urmulutaymaz
Təşəkkürlər, Taymaz bəy.
Bir daha "uğur olsun!" deyirəm...
Sayın Məsiağa Məhəmmədi,sizə bir önərgəm var,lütfən veblağımda bu başlığı oxuyun:Şeir və ədəbiyatımızın çərçevəsində hələlik bir münsifə heyə'ti yaradılsın
www.tenqid.blogfa.com
Sayın Mesih Bey,,,
Değerli mesajınızı aldım çok teşekkür ederim.. Çok duygulandım... Allah'a şükürler olsun ben iyiyim. Babamın rahatsızlığı dışında herhangi bir sorun yok hayatımda...Arada sırada babamı hastaneye götürmek zorunda kalıyoruz. Onun dışında iyiyim. Bu arada bloğumlada fazla ilgilenemiyorum... Arada sırada güncellemeye çalışıyorum. Son zamanlarda da resim sergimiz vardı bugün biten.. Onunla ilgili olarak sıkı çalışmalar içindeydik. En nihayetinde bitirdik. Sizin gibi değerli dostlarımı da ihmal ediyorum ama bu konuda beni anlayışla karşılayacağınızı umuruyorum. Değerli mesajınız için tekrar tekrar yürekten teşekkürler ediyor; size ve değerli ailenize saygı ve sevgiler gönderiyorum...
salamlar hurmatli masiaga muallim sani xuş gurdum tasufla setanizin pustlari açilmamagi eçin yni pustunuzu oxuya bilmadim onun eçin ki qararanGda Gustarilir sizinla yenidan Guruşmayima sevindim sag olun
ایکی پارالئل،
جئیزگی سالیر،
انتظارلی-
باخیشلاریم
قاطار-
قاطار-
گلیشینه
دورنالارین
............
salamlar moullim
necəsiniz؟
gozəl və çeşitli yazilarinizdan oldoqca zovq Alib və faidalandig.
yaşasin
Xoş gördük,əziz Qoca!
Təşəkkür edirəm, pis deyiləm.
Sağ olun bu gözəl şeirə görə:
İki paralel
cizgi salır
intizarlı
baxışlarım
qatar-qatar
gəlişinə
durnaların...
Durnalar gələcək, inşallah!
Yaşayın!